Mag het een klein beetje meer zijn? Meer ambitie inzake energietransitie is geen overbodige luxe

In het Vlaams regeerakkoord, is er geen werk gemaakt van lastenverschuiving van elektriciteit naar fossiele brandstoffen. Dit had een duidelijk positief signaal gegeven aan groene warmtebronnen zoals warmtepompen en zonneboilers, en het voor de consumenten zonneklaar gemaakt dat de keuze voor groene warmte ook economisch het meest rendabel is. Ook de verplichting tot renovatie na verkoop van residentiële woningen is weggelaten. Beide elementen zouden het investeringsklimaat bijkomend gestimuleerd hebben.

In 2021 mogen er geen nieuwe stookolieketels meer geplaatst worden bij nieuwbouw en bij ingrijpende renovaties. Bestaande stookolieketels mogen ook niet meer vervangen worden indien er aardgas in de straat ligt. Ook hier missen we de insteek om alternatieve warmtebronnen op dat moment te promoten. Wel positief is de verhoging van het minimaal aandeel hernieuwbare energie bij nieuwbouw en ingrijpende energetische renovatie van woningen en niet-residentiële gebouwen.

De ambities voor hernieuwbare energie liggen, totaal onlogisch, ook duidelijk niet in lijn met de Europese doelstellingen. (25% in 2030)

Wat betreft PV is de hamvraag hoe de Vlaamse Regering denkt 6,7 GW te halen als ze geen enkele PV-bevorderende maatregelen nemen, maar integendeel heel wat bijkomende onzekerheden creëert. Men wil het vermogen aan zonnepanelen dus meer dan verdubbelen, maar faseert tegelijkertijd de steun arbitrair uit. Het niet toekennen van steun bij negatieve prijzen betekent de facto voorrang voor kernenergie tegenover hernieuwbare energie.

De installatiesector, met een groot aantal openstaande vacatures, rekent bovendien op sensibiliseringscampagnes en ondersteunende maatregelen om installateurs aan te trekken die broodnodig zijn om de energietransitie succesvol te maken.

Energietransitie vergt een brede maatschappelijke evolutie waarbij langetermijnbelangen de kortetermijnbelangen moeten overstijgen. De technische mogelijkheden liggen in theorie binnen handbereik, in de praktijk blijken ze soms nog een brug te ver. Het beleid kan dan een cruciale rol spelen om ontwikkelingen te versnellen/optimaliseren en de toepassing ervan een duw in de rug te geven of indien nodig af te dwingen. De Vlaamse regering uit bovendien de ambitie om koploper te worden in onder andere waterstof.

Positief, maar het beleid moet elke systeemvernieuwing steunen en door de beginfase duwen. Wij hopen dat oprecht dat Vlaanderen mee aan de kar trekt van innovatieve, nieuwe groene technologieën/producten en hen een interessant perspectief biedt. We hebben immers (ook economisch) alle belang bij om voortrekker te zijn en innovatieve slagkracht in Vlaanderen uit te werken.

Tegen eind 2019 zou de Vlaamse regering een lange termijnstrategie 2050 uitwerken waaronder ook hernieuwbare energieproductie, energie-efficiëntie, innovatie en energiekosten vallen.

Deze lange termijndoelstellingen zijn cruciaal om een stabiel kader te bieden aan de installatiesector om in te werken de komende jaren. Momenteel blijven we op onze honger zitten.